Po zakończeniu II wojny światowej budownictwo mieszkaniowe opierało się o cegłę jako surowiec podstawowy – było jej dostatek, gdyż wiele budynków było zniszczonych działaniami wojennymi. W latach 50tych uruchomiono też szereg cegielni, które dostarczały surowca – była to przeważnie cegła biała. Pod koniec lat 50 tych XX wieku oddano do użytku pierwsze budynki mieszkalne wykonane w technologii wielkiej płyty żelbetonowej, w latach następnych w Polsce powstało szereg wytwórni takich płyt – na placu budowy często następował tylko ich montaż. Najwięcej budynków z wielkiej płyty powstało w naszym kraju w latach od 1971 do 1988, wtedy tez oddawano do użytku najwięcej mieszkań. Niektóre miasta, jak na przykład Suwałki, większość mieszkań posiadają właśnie wykonane z tej technologii. Po przemianach ustrojowych zupełnie zmieniono budownictwo mieszkaniowe, zaczęto w przeważającej mierze budować z cegły i betonu komórkowego, pozamykano prawie wszystkie wytwórnie tak zwane fabryki domów. Obecnie w naszym kraju jest kilka milionów mieszkań powstałych w tej technologii – wielkopłytowej, ich średni wiek szacowany jest na 30 lat. Jak zakładali konstruktorzy tych budynków, ich wiek używalności obliczono na nie mniej nić 100 lat. Mieszkania w tego rodzaju budynkach są relatywnie najtańsze, z uwagi na ich niewysoką cenę i dobra zazwyczaj lokalizacje są dość poszukiwane na rynku nieruchomości.
Mieszkania wykonane w technologii wielkiej płyty
